Thursday, April 18, 2013

Posted by KIA On 9:24 PM

តើលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យជាអ្វី? 

លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ គឺជាលទ្ធិគ្រប់គ្រងរដ្ឋដោយប្រជាពលរដ្ឋមានន័យថា រាស្រ្តជាម្ចាស់នៃអំណាច ឬ ម្ចាស់នៃ​ប្រទេសជាតិ។ លទ្ធិនេះត្រូវបានគេបែងចែក​អំណាច​របស់រដ្ឋ​ជាបី​ដាច់ពីគ្នា ដែល​មាន​តុល្យភាពលើការ ត្រួតពិនិត្យ​​គ្នាទៅវិញ​​ទៅមក​​រវាង​​អំណាច ទាំងបី​នោះ​ហើយ អំណាច​ទាំងបី​នោះ​រួមមាន៖

១. អំណាចនីតិបញ្ញត្តិ
២. អំណាចនីតិប្រតិបត្តិ
៣. អំណាចតុលាការ

 លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យមានគោលសម្ខាន់ ៨យ៉ាងគឺ៖

១. ប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់មានសិទ្ធិស្មើគ្នា ចំពោះមុខច្បាប់និងការអប់រំ
២. ប្រជាពលរដ្ឋ មានសេរីភាពក្នុងការនិយាយស្ដី បង្កើតសហគមន៍ និងមានសិទ្ធិពេញទីខាង ជំនឿ និងសាសនា
៣. ប្រជាពលរដ្ឋមានសិទ្ធិរួមប្រជុំ ធ្វើបាតុកម្ម ឬ ញត្តិដោយសន្តិវិធី
៤. ប្រជាពលរដ្ឋមានសេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិ យោលបល់របស់ខ្លួន សេរីភាពខាងសារព័ត៌មាន និង​សេរីភាព​ខាង​ការ​បោះពុម្ពផ្សាយ
៥. ការគ្រប់គ្រង ត្រូវផ្អែកតាមច្បាប់ដែលយកទៅអនុវត្តលើប្រជាពលរដ្ឋ រដ្ឋាភិបាល និងស្ថាប័នរដ្ឋ
៦. សភា និង រដ្ឋាភិបាលត្រូវកើតឡើងដោយការបោះឆ្នោតទៀងទាត់តាមកាលកំណត់។ ការបោះឆ្នោតម្ដងៗ​ត្រូវមាន​ពហុ​គណបក្ស​នយោបាយ​ចូលរួម​ហើយ​​បោះឆ្នោត​ដោយសេរី ត្រឹមត្រូវ យុត្តិធម៌​និង​​ជាសំងាត់
៧. ប្រជាពលរដ្ឋទាំងពីរភេទមានសិទ្ធិបោះឆ្នោត និងឈរឈ្មោះជាតំណាងរាស្ត្រ
៨. អំណាចតុលាការត្រូវតែឯករាជ្យ ពោលគឺជំរះក្តីឬកាត់ក្តីដោយយុត្តិធម៌។

ដូចនេះលុះត្រាតែមានកត្តាទាំងអស់ខាងលើ មិនអាចខ្លះមួយណាបានទើបអាចទទួលបានថា ជា​លទ្ធិ​ប្រជា​ធិបតេយ្យ​ដែល​ពេញបរិបូរណ៍។

Saturday, April 13, 2013

Posted by KIA On 3:38 AM
ប្រភព​រូបភាព

មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ តែងប្រារព្ធពិធីចូលឆ្នាំថ្មី​ដែលជា​ប្រពៃណី​របស់ប្រជាជាតិរៀងៗ ខ្លួន។ គ្រាន់តែ​គេនិយម​កំណត់​ពេលវេលានៃ ការរៀប​ចំបុណ្យ​នេះបែ្លកៗ​គ្នា​ស្រប​ទៅតាម ជំនឿ​ទំនៀម​ទម្លាប់​ និងប្រពៃណី​របស់​គេប៉ុណ្ណោះ។ ជនជាតិខ្មែរយើង ក៏មាន​ប្រវត្តិ​ធ្វើ​​បុណ្យចូល​ឆ្នាំ​តាំងពី​បុរាណ​​កាល​ជា​​រៀងរាល់ឆ្នាំ រហូតមក ។ យើងបានប្រទះ ឃើញឯកសារជាច្រើន ដែល​និយាយ​ពី​ពិធី​បុណ្យ​ចូលឆ្នាំ​និង​ឧស្សាហ៍ បានស្តាប់​​ការនិទានរឿង​របស់ចាស់ទុំ​ជាច្រើន។


ប្រវត្តិ


មានតំណាលថា នៅដើមនៃភទ្ទកប្បមាន សេដ្ឋីម្នាក់ មានបុត្រមួយ ឈ្មោះធម្មបាលកុមារ ជា​អ្នកមាន​​ចំណេះវិជ្ជាដ៏វិសេស បានរៀនចេះចប់គម្ពីរត្រីវេទ តាំងពីអាយុបាន ៧ ឆ្នាំ ។ សេដ្ឋីបិតា​បាន​សាង​ប្រាសាទឲ្យ ធម្មបាលកុមារ នៅទៀបដើមជ្រៃមួយធំ នៅឆ្នេរទន្លេ ដែលជាទីស្នាក់អាស្រ័យ នៃបក្សីទាំងឡាយ ។ ធម្មបាលកុមារ ចេះទាំងភាសាបក្សី ទាំងពួងផង ព្រមទាំង​អាចធ្វើជា​អាចារ្យ​សម្ដែង​មង្គលផេ្សងៗ ដល់មនុស្សទាំងពួងផង។ គ្រានោះ មនុស្សលោករមែងរាប់អានមហាព្រហ្ម និង កបិលមហាព្រហ្ម ១ អង្គទៀតដែលជាអ្នកសម្ដែងមង្គលដល់មនុស្សទាំងពួង ។ ពេលនោះ កបិលមហាព្រហ្ម បានជ្រាបព័ត៌‌មានក៏ចុះមកសួរបញ្ហា នឹងធម្មបាលកុមារ ចំនួន ៣ ប្រស្នា ដោយ​សន្យាថា ប្រសិនបើ ធម្មបាលកុមារ អាចដោះប្រស្នាបាន កបិលមហាព្រហ្ម នឹងកាត់​ព្រះសិរ​សាទ្រង់​ដើម្បី បូជាចំពោះធម្មបាលកុមារ ប៉ុន្តែប្រសិនបើ ធម្មបាលកុមារ​មិនអាច​ដោះស្រាយ​ប្រស្នា​នោះរួច កបិលមហាព្រហ្មនឹងកាត់ក្បាលធម្មបាលកុមារវិញ ។ ធម្មបាល​កុមារសុំឲ្យ​ពន្យារពេល​ចំនួន ៧ ថ្ងៃសិនដើម្បីគិតប្រស្នា។ លុះកន្លងទៅ ៦ ថ្ងៃហើយ​ក៏​ធម្មបាល​កុមារ​នៅ​តែ​គិត​មិនឃើញ​ និង​ដឹង​ខ្លួនថា​ព្រឹកនេះ​នឹងត្រូវ​ស្លាប់​ដោយ​អាជ្ញា​​កបិល​មហា​ព្រហ្មជា ប្រាកដ ។ ដូច្នេះ គួរតែរត់ ទៅលាក់ខ្លួន ពួនអាត្មា​ឲ្យស្លាប់​ដោយខ្លួន​ឯងប្រសើរជាង ។ ទើប​​ធម្មបាល​​កុមារ​​ចុះ​ពី​​ប្រាសាទ​​ទៅ​ដេកពួន​​នៅក្រោមដើម​ត្នោតមួយគូ ។

នៅលើដើមត្នោតនោះ មានសត្វឥន្ទ្រីញីឈ្មោលធ្វើសំបុក អាស្រ័យ​នៅ ។ វេលាយប់ សត្វឥន្ទ្រីញីសួរសត្វឥន្ទ្រីឈ្មោលថា ព្រឹកនេះ​យើងបាន​អាហារ​អ្វីធ្វើ​ជា​ចំណី? ឥន្ទ្រីឈ្មោលឆ្លើយថា យើងនឹងស៊ីសាច់ធម្មបាលកុមារ ដែល​នឹង​ត្រូវ​កបិល​មហាព្រហ្ម​សម្លាប់ ព្រោះធម្មបាល​​កុមារដោះប្រស្នាមិនរួច ។ ឥន្ទ្រីញីសួរថា ប្រស្នានោះដូចម្ដេច ? ឥន្ទ្រី​ឈ្មោល​ឆ្លើយថា​ : វេលាព្រឹកសិរីសួស្ដីស្ថិតនៅត្រង់ណា ? ត្រូវឆ្លើយថា នៅលើផ្ទៃមុខ ។ ហេតុនេះ​ទើប​មនុស្ស​ទាំងឡាយត្រូវយកទឹកលប់មុខ ។ ប្រស្នាទី ២ ចោទថា ថ្ងៃត្រង់សិរីស្ថិតនៅត្រង់ណា ? ត្រូវ​ឆ្លើយថា នៅលើទ្រូង ។ ហេតុនោះទើបមនុស្សត្រូវយកទឹកលាងទ្រូង ។ ប្រស្នាទី ៣ ចោទថា វេលា​ល្ងាចសិរីស្ថិតនៅត្រង់ណា ? ត្រូវឆ្លើយថា នៅនឹងជើង ។ ហេតុនោះ ទើប​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ត្រូវយក​ទឹកលាងជើង ។ ធម្មបាលកុមារបានឮដូច្នេះ ក៏ត្រឡប់ទៅប្រាសាទវិញ ។

លុះព្រឹកឡើង កបិលមហាព្រហ្ម ក៏មកសួរប្រស្នា ធម្មបាលកុមារ ។ ធម្មបាលកុមារ ឆ្លើយដោះស្រាយ តាម​ដែល​បាន​ឮមក ។ កបិលមហាព្រហ្ម ក៏ទទួលថាពិតជាត្រឹមត្រូវ, ព្រមចុះចាញ់ និង សុខចិត្ត​ធ្វើតាម​ពាក្យសន្យា​របស់ខ្លួន ។ កបិលមហាព្រហ្ម ហៅទេពធីតាទាំង ៧ អង្គ ដែលជា បាទបរិចាវិកា ព្រះឥន្ទ្រ មកប្រាប់ថា ឥឡូវបិតា​ត្រូវកាត់​ព្រះសិរសា​ដើម្បីបូជា​ចំពោះ​ធម្មបាលកុមារ តែបើ​ដាក់ក្បាល​នោះលើផែនដី នោះនឹងកើតជាភ្លើងឆេះទាំងលោកធាតុ បើ​បោះ​ទៅ​លើអាកាស នឹងនាំឲ្យរាំងភ្លៀង បើចោលក្នុងមហាសមុទ្រ នោះទឹកនឹងរីងស្ងួតហួតអស់ ។ ដូច្នេះ​សូមឲ្យកូនទាំង ៧ អង្គ យកពានមកទទួលព្រះសិរសាបិតា ។ ពោលរួច ព្រះអង្គ​ក៏កាត់​ព្រះសិរសា​​ហុចទៅ​​ឲ្យ​​ព្រះនាង ទុង្ស ជាកូនច្បង ។ ព្រះនាង ទុង្ស ក៏បានយក​ពានមក​ទទួល​ព្រះសិរសា​បិតា រួចហែ​​ប្រទក្សិណ​​ភ្នំព្រះសុមេរុ ៦០ នាទី​ទើបយាង​ទៅប្រតិស្ឋានទុក ក្នុង​មណ្ឌ​លេះ​នៅ​ក្នុង​គុហាគន្ធមាលី នាភ្នំកៃលាស និងបូជាគ្រឿងទិព្វផេ្សងៗ ។ ព្រះវិស្សកម្មទេវបុត្រ ក៏និមិត្តរោងទិព្វធ្វើពីកែវ ៧ ប្រការ ឈ្មោះថា "ភគវតីសភាសាលា" ឲ្យជាទីប្រជុំនៃទេវតា ។ លុះដល់គម្រប់ ១ឆ្នាំជា សង្ក្រាន្តត នាងទេពធីតា​ទាំង ៧ អង្គ ក៏ផ្លាស់វេនគ្នា មកអញ្ជើញ ព្រះសិរសាកបិលមហាព្រហ្ម ចេញ​មកហែ​ប្រទក្សិណ ភ្នំព្រះសុមេរុជារៀងរាល់ៗឆ្នាំ រួចហើយ​យាង​ត្រឡប់​​ទៅស្ថាន​ទេវ​លោក​ដើម្បី​តម្កល់​វិញ។​

Thursday, April 4, 2013

Posted by KIA On 10:59 PM

 
ប្រភពរូបភាព

វិស័យទេសចរណ៍នៅព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាចែកចេញជា៥ផ្នែកគឺ៖ 


១. ទេសចរណ៍វប្បធម៌ៈ ការធ្វើដំណើរកំសាន្តតាមតំបន់ ដែលមានប្រាសាទបុរាណ វត្តអារាម ទីកន្លែងសក្ការៈបូជា ប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់ ល្បែងប្រជាប្រិយរបាំប្រជាប្រិយ និងសំលៀកបំពាក់ជាដើម។

២. ទេសចរណ៍ធម្មជាតិៈ ការធ្វើដំណើរកំសាន្តតាមតំបន់ដែលមានសម្រស់ធម្មជាតិទូទៅ បរិស្ថាន តំបន់ដែលបានការពារសត្វព្រៃ មច្ឆាជាតិ និង របៀបគ្រប់គ្រងការរស់នៅ ជំនឿ ប្រពៃណីទំនៀមទំលាប់ និងជនជាតិភាគតិច។

៣. ទេសចរណ៍អរូបិយៈ ធ្វើដំណើរកំសាន្តដែលទាក់ទងទៅនឹងសាសនា ជំនឿ (ការគោរពអ្នកតា ភាពអស្ចារ្យជាដើម)។

៤. ទេសចរណ៍កែច្នៃៈ ធ្វើដំណើរកំសាន្តតាមតំបន់ដែលបានប្រែក្លាយទៅជារមណីដ្ឋាន កន្លែងកំសាន្ត មជ្ឈមណ្ឌលកីឡា និងកន្លែងមានពន្លឺ ព្រះអាទិត្យគ្រប់គ្រាន់ ដូចជាឆ្នេរសមុទ្រ...។

៥. ទេសចរណ៍ជំនួញៈ ធ្វើដំណើរកំសាន្តលំហែរបស់អ្នកបណ្ដាក់ទុន ដើម្បីស្វែងរកទីតាំងសម្រាប់វិនិយោគ បញ្ហានេះទាក់ទងនឹងវិស័យឧស្សាហកម្មទេសចរណ៍។